ที่ตั้ง : ตำบลหินลาด อำเภอบ้านกรวดและอำเภอละหานทราย บุรีรัมย์

แหล่งเตาเผาโบราณ อายุประมาณ 1,000ปี มี 2เตา ชื่อเตาเผานายเจียนและเตาเผาสวาย และได้พบเครื่องเคลือบโบราณจำนวนมาก คนโบราณใช้เผาเครื่องปั้นดินเผา หม้อ ไห ต่างๆ เครื่องเคลือบดินเผาซึ่งมีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง เคลือบสีน้ำตาล สีเขียว และสีขาว มีคนพบตามศาสนสถานในอีสานใต้และในประเทศกัมพูชาโดยเฉพาะในประเทศกัมพูชามีผู้สนใจศึกษา โดยขุดค้นแหล่งที่พบตามปราสาทต่างๆกำหนดอายุและสถานที่ค้นพบเรียกเป็นยุคกุเลน ลีเดอแวง ปาปวนชัยวรมันที่ ๕ นครวัด และบายน กำหนดอายุตามปราสาท คือราว ๑ พันปี แต่ไม่มีใครรู้แหล่งผลิต จึงเรียกรวมๆกันว่าเครื่องถ้วยเขมรจนกระทั่งมีการบุกเบิกพื้นที่ชายแดนไทย-เขมร ตั้งแต่ราว พ.ศ. ๒๕๐๐ เป็นต้นมา มีการตั้งอำเภอบ้านกรวด ละหานทรายและบุกเบิกทำมาหากินมากขึ้น จึงมีผู้ค้นพบเตาและเครื่องเคลือบดินเผาจำนวนมาก มีผู้ทำธุรกิจซื้อขายกันทั่วไป กระทั่งเมื่อราว พ.ศ.๒๕๓๐ กรมศิลปากรจึงออกมาสำรวจและขุดค้นพร้อมทั้งอาคารคลุมเตาไว้ที่เตานายเจียนและเตาสวาย อำเภอบ้านกรวด เครื่องถ้วยนี้จึงเรียกเป็นเครื่องบ้านกรวดตามแหล่งที่พบเตาส่วนใหญ่อยู่ในเขตอำเภอบ้านกรวด กว่าร้อยเตา